Qabil Ədalət - "Günəş əritdi gecəni" - Atəş.az

Gecə telefonda,
başımı başına söykəyib,
dərdlərindən aldığın payımı
başımın altına qoyub,
səsindəki təbəssümə bürünüb,
ümidimi qucaqlayıb yatdım.
Qoparib ruhumu bədənimdən
sənə sari gəldim.
Sevginlə məst idim bir az dumanlı...
Əllərim uzalı qalmışdı saçlarına gecə gözlüm...
Ümidlərim qucagı boş qayıtmişdı qoynuma.
Bu gecə də telefondan
nefes kimi asıldım.
Günəş yavaş yavaş əritdi gecəni.
Geriyə bir nağıl qaldı gecədən...